Het sprookje van Bram, de wachtwolf van Den Treek

Er is , diep in het hart van de Grote Heuvelrug, een oude, wijze wolf met amberkleurige ogen. Zijn naam is Bram, maar in Den Treek noemen ze hem Bram de Wachtwolf — want niemand waakt zo trouw over Den Treek en zijn bewoners als hij.

Bram heeft een roedel met speelse welpen, een dappere partner en een thuis vol geuren van dennennaalden, mos en oude paden waar generaties dieren vóór hem hebben gelopen. Hij kent elke boomwortel en elke zucht van de wind.

De tijd van onrust

Op een dag verschijnt er rumoer in Den Treek. Mensen in glimmende jassen komen met grote stapels papier, vreemde woorden en nog vreemdere plannen. Ze zeggen dat Bram gevaarlijk is, maar niemand ziet Bram ooit iets kwaads doen.

Hij is juist degene die ’s nachts waakt zodat de reeën rustig kunnen slapen, en die jonge dassen zacht terugblaft wanneer ze het gebied willen oversteken waar de weg gevaarlijk is.

Maar de mensen luisteren niet naar Den Treek.

Ze zetten extra ogen in de bomen — ijzeren camera’s die stil knipperen in de nacht. En paden worden afgesloten met linten die ritselen alsof ze fluisteren: “Pas op, pas op…”

De dieren schrikken. De vogels kirren erover, de vossen bespreken het bij hun burcht, en de herten tippelen onrustig door de varens.

Maar Bram? Bram houdt zijn kop hoog.

De fabels die over de bergen rollen

De mensen blijven maar praten — hoge woorden, grote verhalen. In herbergen en huizen vertellen ze elkaar dat Bram zomaar uit het niets op een glijbaan kan verschijnen, of dat hij achter elke boom verscholen ligt, wachtend op iets wat hij niet eens begrijpt.

De dieren lachen er zachtjes om.

Een vos zegt:

“Als Bram op een glijbaan wil, dan is het omdat hij een welp helpt die vastzit bovenaan.”

Een eekhoorn snoeft:

“Bram? Hij doet nog geen vlieg kwaad. Laat staan een kind.”

Maar de mensen horen Den Treek niet spreken.

Want mensen luisteren alleen naar hun eigen fabels als ze de dierenstemmen niet meer verstaan.

De raad van Den Treek

Op een nacht, onder een zilveren maan, roept de wijze uil Mervian een vergadering bijeen.

Alle dieren verzamelen zich bij het oude ecoduct — de brug waar zij allemaal in vrede oversteken, hoog boven de gevaarlijke weg.

Op de brug, waar wind en bomen fluisteren, nemen ze een besluit:

Ze zullen Bram beschermen.

Niet met tanden, niet met klauwen, maar met de oudste magie van Den Treek:

de waarheid van wie hij werkelijk is.

Het plan van de kameraadjes van Den Treek

Wanneer een mens Den Treek binnenkomt, overladen met angst voor Bram, zorgen de dieren dat ze iets anders zien:

– Een ree die rustig staat te grazen.

– Een hertje dat zachtjes van een blad snoept.

– Een zijweg waar Bram bescheiden achterblijft, altijd op veilige afstand.

– Soms zelfs een glimp van een dartelende welp — zodat men ziet dat het gewoon… een gezin is.

En langzaam beginnen sommige mensen te twijfelen aan de fabels.

Ze zien geen monster, maar een vader.

Geen bedreiging, maar een bewaker van zijn wereld.

De Waarheid onder het winterlicht

Wanneer de winter valt, hangt er een zachte nevel over Den Treek. De dieren houden samen de adem in: Bram staat nog altijd op een donkere lijst, een lijst die mensen “de executielijst” noemen — woorden die Den Treek doet huiveren.

Maar in de harten van degenen die Den Treek écht kennen, leeft iets anders:

Hoop.

Want de camera’s zien weinig.

De mensen vinden geen bewijs.

De welpen groeien op, sterk en mooi.

En iedereen die écht luistert — hoort Bram’s zachte geloei in de nacht, niet als een gevaar, maar als een lied van Den Treek.

En Zo…

Het sprookje eindigt nog niet.

Den Treek schrijft verder.

Misschien luistert een wijze rechter.

Misschien herzien mensen hun fabels.

Misschien komt er rust.

Maar in Den Treek is één ding al zeker:

Zolang Bram leeft, straalt er hoop tussen de bomen.

Hoop dat waarheid sterker is dan angst.

Hoop dat natuur sterker is dan onbegrip.

Hoop dat sprookjes een goede afloop kunnen hebben —

als genoeg harten erin geloven.

Het is bijna 1 januari 2026 voor degen die dit niet mochten weten dan is de vergunning om Bram dood te schieten verlopen.