Een nieuw begin voor wolf Bram en zijn gezin

Het zal 31 december 2025 zijn, en het winterbos zal stil worden, alsof het zich voorbereidt op iets groots. Wolf Bram zal op een heuvelrug staan, zijn zilvergrijze vacht glinsterend in het zachte licht. Achter hem zullen zijn geliefde wolvin Eva en hun drie welpen dicht tegen elkaar aan liggen in een warm nest van mos en bladeren.

Bram zal voelen dat het einde van het jaar nadert, maar dit keer zal het anders zijn. Jarenlang zal er een dreiging boven hem hebben gehangen, een angst die zelfs de diepte van het bos niet kon verzachten. Maar nu… nu zal er iets veranderen.

Hoop zal terugkeren.

Want op 1 januari 2026 zal eindelijk die donkere vergunning verlopen — de vergunning die mensen het recht gaf zijn leven te beëindigen. Vanaf dat moment zal Bram niet langer opgejaagd worden. Vanaf dat moment zal hij weer gewoon mogen leven.

Hij zal Eva aankijken, en zij zal zachtjes naast hem komen staan. Ze zal haar neus langs zijn hals wrijven en in wolventaal fluisteren:

“Het zal goed komen.”

De welpen zullen wakker worden, rekken en strekken, en vrolijk de heuvel af dartelen. Voor hen zal het gewoon een nieuwe dag lijken — maar Bram zal weten dat hun hele toekomst vanaf dat moment rustiger, veiliger en vrijer zal zijn.

Die avond zal de wolvenfamilie samen door het bos wandelen. In de verte zullen ze de geluiden horen van mensen die het nieuwe jaar voorbereiden, maar voor Bram zal het voelen alsof híj degene is die het nieuwe begin viert.

En wanneer de klok twaalf zal slaan en het jaar 2026 zal beginnen, zal Bram zijn kop naar de hemel heffen. Niet uit angst, maar uit trots. Zijn zachte, hoopvolle huil zal door het bos klinken als een belofte:

Vanaf nu zullen we leven.

Vanaf nu zullen we oud mogen worden.

Vanaf nu zullen we een vredig wolvenbestaan hebben.

In de jaren die zullen volgen, zal Bram samen met Eva en hun welpen het bos bewonen. Ze zullen jagen in de ochtendnevel, rusten in de lentezon, en hun jongen leren hoe het leven in de wildernis werkt. Rustig, vrij en in harmonie.

En later — vele, vele jaren verder — zullen Bram en Eva op hoge leeftijd, omringd door hun nageslacht, hun ogen sluiten. Niet door angst, maar door vrede.

Want ze zullen hebben wat elke wolf verdient:

een lang leven in vrijheid,